وبلاگ

تمام شیمی لیتیوم برابر نیستند. در واقع ، اکثر مصرف کنندگان آمریکایی - علاقه مندان به الکترونیک به کنار - فقط با طیف محدودی از محلول های لیتیوم آشنا هستند. رایج ترین نسخه ها از فرمول های اکسید کبالت ، اکسید منگنز و اکسید نیکل ساخته می شوند. اول ، بیایید قدمی به عقب برداریم. باتری های لیتیوم یون نوآوری بسیار جدیدتری هستند و فقط در 25 سال گذشته وجود داشته است. با گذشت این مدت ، محبوبیت فناوری های لیتیوم افزایش یافته است زیرا ثابت شده است که در تأمین انرژی الکترونیک کوچکتر - مانند لپ تاپ ها و تلفن های همراه بسیار با ارزش هستند. اما همانطور که ممکن است از چندین خبر اخیر طی سالهای اخیر به یاد بیاورید ، باتری های یون لیتیوم نیز به دلیل آتش گرفتن شهرت پیدا کردند. تا سالهای اخیر ، این یکی از مهمترین دلایلی بود که لیتیوم معمولاً برای ایجاد بانکهای بزرگ باتری استفاده نمی شد. اما پس از آن فسفات آهن لیتیوم (LiFePO4) به بازار آمد. این نوع جدیدتر از محلول لیتیوم ذاتاً غیر قابل احتراق بود ، در حالی که چگالی انرژی کمی کمتری را ممکن می کرد. باتری های LiFePO4 نه تنها ایمن ترند ، بلکه دارای مزایای زیادی نسبت به سایر شیمی لیتیوم هستند ، به ویژه برای کاربردهای با قدرت بالا. اگرچه باتری های لیتیوم آهن فسفات (LiFePO4) کاملاً جدید نیستند ، اما اکنون در بازارهای جهانی تجارت در حال جلب توجه هستند. در اینجا یک توضیح سریع در مورد آنچه که LiFePO4 را از سایر راه حلهای باتری لیتیوم متمایز می کند وجود دارد: ایمنی و پایداری باتری های LiFePO4 بیشتر به دلیل مشخصات ایمنی قوی ، نتیجه شیمیایی بسیار پایدار شناخته می شوند. باتری های فسفاته از ثبات حرارتی و شیمیایی بالاتری برخوردار هستند که باعث افزایش ایمنی نسبت به باتری های یون لیتیوم ساخته شده با سایر مواد کاتدی می شود. سلولهای لیتیوم فسفات غیر قابل احتراق هستند ، که در صورت سو mis مدیریت در هنگام شارژ یا تخلیه از ویژگیهای مهم است. آنها همچنین می توانند در برابر شرایط سخت ، سرما یخ زدگی ، گرمای سوزان یا زمین های ناهموار مقاومت کنند. وقتی در معرض حوادث خطرناکی مانند برخورد یا اتصال کوتاه قرار بگیرند ، منفجر نمی شوند یا آتش نمی گیرند ، ...
ادامه مطلب…

LiFePO4 سلول های LiFePO4 منفرد دارای ولتاژ نامی حدود 3.2 ولت یا 3.3 ولت هستند. ما از چندین سلول به صورت سری (معمولاً 4) برای ساخت یک بسته باتری لیتیوم آهن فسفات استفاده می کنیم. استفاده از چهار سلول فسفات آهن لیتیوم به صورت سری، تقریباً 12.8-14.2 ولت بسته را در صورت پر شدن به ما می دهد. این نزدیک‌ترین چیزی است که می‌خواهیم به باتری‌های اسید سرب سنتی یا AGM بیابیم. سلول‌های فسفات آهن لیتیوم، در کسری از وزن، چگالی سلولی بیشتری نسبت به اسید سرب دارند. سلول های فسفات آهن لیتیوم تراکم سلولی کمتری نسبت به یون لیتیوم دارند. این باعث می شود که آنها فرار کمتری داشته باشند، استفاده از آنها ایمن تر باشد و تقریباً جایگزینی یک به یک برای بسته های AGM ارائه می دهد. برای رسیدن به چگالی مشابه سلول های لیتیوم یونی، باید سلول های فسفات آهن لیتیوم را به صورت موازی روی هم قرار دهیم تا ظرفیت آنها افزایش یابد. بنابراین بسته‌های باتری‌های فسفات آهن لیتیوم با ظرفیت یک سلول یون لیتیوم بزرگ‌تر خواهند بود، زیرا برای رسیدن به همان ظرفیت به سلول‌های بیشتری به موازات نیاز دارند. سلول‌های فسفات آهن لیتیوم را می‌توان در محیط‌های با دمای بالا استفاده کرد، جایی که سلول‌های یون لیتیوم نباید بالاتر از 60+ سانتی‌گراد استفاده شوند. عمر تخمینی معمول یک باتری فسفات آهن لیتیوم 1500-2000 چرخه شارژ تا 10 سال است. به طور معمول یک بسته فسفات آهن لیتیوم شارژ خود را برای 350 روز نگه می دارد. سلول های لیتیوم فسفات آهن چهار برابر (4 برابر) ظرفیت باتری های اسید سرب دارند. سلول‌های لیتیوم یون جداگانه معمولاً دارای ولتاژ نامی 3.6 ولت یا 3.7 ولت هستند. ما از چندین سلول به صورت سری (معمولاً 3) برای ساخت یک بسته باتری لیتیوم یونی 12 ولتی استفاده می کنیم. برای استفاده از سلول های لیتیوم یونی برای یک پاوربانک 12 ولتی، آنها را 3 به صورت سری قرار می دهیم تا یک پک 12.6 ولتی بدست آوریم. این نزدیکترین ولتاژی است که می توانیم به ولتاژ اسمی یک باتری اسید سرب مهر و موم شده با استفاده از یون لیتیوم برسیم ...
ادامه مطلب…